Ψηφιακή Χειρουργική
ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ ΨΗΦΙΑΚΗΣ ΟΔΟΝΤΙΑΤΡΙΚΗΣ
Συμμετοχή ασθενών. Είναι δυνατό να παρουσιαστεί το τελικό αποτέλεσμα σε έναν ασθενή ακόμη και πριν από την έναρξη της θεραπείας (όταν χρησιμοποιείται ένα πρωτόκολλο σχεδιασμού οδοντιατρικού χαμόγελου, για παράδειγμα), να συμμετάσχετε σε διάλογο μαζί του σχετικά με τις προσδοκίες του και να προσαρμόσετε το σχέδιο με βάση τις επιθυμίες του όσον αφορά την αισθητική και το χρονοδιάγραμμα.
Πιο ακριβής σχεδιασμός θεραπείας. Οι λύσεις λογισμικού για τον προγραμματισμό της οδοντιατρικής θεραπείας επιτρέπουν το σχεδιασμό και τον προγραμματισμό με ψηφιακή ακρίβεια, για την ελαχιστοποίηση των σφαλμάτων (για παράδειγμα, η καταγραφή της σύγκλεισης εξασφαλίζει καλύτερη εφαρμογή).
Εξοικονόμηση χρόνου. Οι ψηφιακές λύσεις επιτρέπουν στους οδοντιάτρους να λαμβάνουν αποτυπώματα πιο γρήγορα. Όσον αφορά τα εργαστήρια, οι ψηφιακές οδοντιατρικές τεχνολογίες επιταχύνουν τις διαδικασίες, γεγονός που τους επιτρέπει να χειρίζονται περισσότερες παραγγελίες στον ίδιο χρόνο.
Η σχέση κόστους-αποτελεσματικότητας. Οι οδοντίατροι μπορούν να εξοικονομήσουν χρήματα σε αποτυπωτικά υλικά και μεταφορά παίρνοντάς τα ψηφιακά, ενώ οι ασθενείς τους δεν θα χρειαστεί επίσης να πληρώσουν για χρόνο και υλικό που δεν δαπανάται.
Άνεση Ασθενούς. Οι οδοντίατροι που παίρνουν παραδοσιακά αποτυπώματα συχνά αντιμετωπίζουν ασθενείς με έντονο αντανακλαστικό εμετού ή υπερευαισθησία των δοντιών στο κρύο. Η ταλαιπωρία της συμβατικής λήψης αποτυπωμάτων μπορεί να αποφευχθεί με την ψηφιακή τους λήψη.
Σύστημα ανοικτής δομής. Τα δεδομένα 3D αποθηκεύονται συνήθως σε μορφή Standard Triangulation Language (STL), η οποία μπορεί να ανοίξει και να τροποποιηθεί από τα περισσότερα από τα «ανοικτά» συστήματα 3D καταγραφής. Οι ειδικευμένοι οδοντίατροι δεν χρειάζεται να εξαρτώνται από μία εμπορική εταιρεία και οι ασθενείς μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα δεδομένα τους σε μια κλινική της επιλογής τους, κάτι που με τη σειρά του τους κάνει ανεξάρτητους.
Ψυχαγωγία. Η ψηφιακή οδοντιατρική μπορεί να βοηθήσει τους ασθενείς να βιώσουν τις οδοντιατρικές διαδικασίες ως λιγότερο αγχωτικές. Η τρισδιάστατη εικόνα τους στην οθόνη — που μοιάζει με βιντεοπαιχνίδι — τους βοηθά να κατανοήσουν τι συμβαίνει.
Οδοντική Χειρουργική
Η οδοντική οδοντιατρική, γνωστή και ως συντηρητική οδοντιατρική, είναι ένας κλάδος της οδοντιατρικής που επικεντρώνεται στη διάγνωση και θεραπεία οδοντικών προβλημάτων διατηρώντας παράλληλα όσο το δυνατόν περισσότερο τη φυσική δομή των δοντιών. Ο πρωταρχικός στόχος της συντηρητικής οδοντιατρικής είναι η πρόληψη της εξέλιξης οδοντικών ασθενειών, όπως η τερηδόνα και η ουλίτιδα, και η αποκατάσταση των δοντιών στη βέλτιστη λειτουργία και αισθητική τους χρησιμοποιώντας ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές.
Οι βασικές αρχές της συντηρητικής οδοντιατρικής περιλαμβάνουν:
Πρόληψη: Η συντηρητική οδοντιατρική δίνει έμφαση σε προληπτικά μέτρα, όπως τακτικούς οδοντιατρικούς ελέγχους, καθαρισμούς, θεραπείες με φθόριο και εκπαίδευση των ασθενών σχετικά με τις σωστές πρακτικές στοματικής υγιεινής, για τη διατήρηση της στοματικής υγείας και την πρόληψη της εμφάνισης οδοντικών προβλημάτων.
Ελάχιστα επεμβατικές θεραπείες: Όποτε είναι δυνατόν, η συντηρητική οδοντιατρική χρησιμοποιεί ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές για τη θεραπεία οδοντικών προβλημάτων, διατηρώντας παράλληλα όσο το δυνατόν περισσότερο τη φυσική δομή των δοντιών. Αυτή η προσέγγιση στοχεύει στη διατήρηση του υγιούς ιστού των δοντιών και στην ελαχιστοποίηση της ανάγκης για εκτεταμένες οδοντιατρικές επεμβάσεις.
Αποκαταστάσεις στο χρώμα των δοντιών: Η συντηρητική οδοντιατρική χρησιμοποιεί συνήθως αποκαταστατικά υλικά στο χρώμα των δοντιών, όπως σύνθετη ρητίνη και πορσελάνη, για να επιδιορθώσει τα κατεστραμμένα ή φθαρμένα δόντια. Αυτά τα υλικά συνδυάζονται άψογα με το φυσικό χρώμα των δοντιών και παρέχουν ανθεκτικά και αισθητικά αποτελέσματα.
Dental Bonding: Το Dental Bonding είναι μια συντηρητική επιλογή θεραπείας που χρησιμοποιείται για την επιδιόρθωση αισθητικών ατελειών, όπως μικρά κατάγματα, ρωγμές και κενά, τοποθετώντας σύνθετη ρητίνη στο προσβεβλημένο δόντι και σκαλίζοντάς το στο επιθυμητό σχήμα.
Βιομιμητική Οδοντιατρική: Η βιομιμητική οδοντιατρική είναι μια προσέγγιση που μιμείται τη φυσική δομή και λειτουργία των δοντιών για τη διατήρηση της δομής των δοντιών και την ενίσχυση της μακροζωίας. Αυτή η τεχνική περιλαμβάνει τη χρήση συγκολλητικών υλικών και υλικών στο χρώμα των δοντιών για την αποκατάστασή τους ενώ παράλληλα αναπαράγει τη φυσική εμβιομηχανική και αισθητική τους.
Η συντηρητική οδοντιατρική παίζει ζωτικό ρόλο στη διατήρηση της στοματικής υγείας, στην αποκατάσταση της οδοντικής λειτουργίας και στη βελτίωση της αισθητικής, ελαχιστοποιώντας παράλληλα την ανάγκη για εκτεταμένες οδοντιατρικές θεραπείες. Εστιάζοντας στην πρόληψη και τις συντηρητικές παρεμβάσεις, μπορούμε να βοηθήσουμε τους ασθενείς να διατηρήσουν υγιή και όμορφα χαμόγελα για τα επόμενα χρόνια.
Προσθετολογία
Οι προσθετόλογοι μπορούν να παρέχουν μια σειρά από υπηρεσίες όπως:
1. Στεφάνες: Οι κορώνες χρησιμοποιούνται για την κάλυψη και την προστασία των κατεστραμμένων ή αδύναμων δοντιών.
2. Γέφυρες: Οι γέφυρες χρησιμοποιούνται για την αντικατάσταση ενός ή περισσότερων δοντιών που λείπουν χρησιμοποιώντας τα παρακείμενα δόντια.
3. Οδοντοστοιχίες: Οι οδοντοστοιχίες είναι κινητές προσθετικές εργασίες που χρησιμοποιούνται για την αντικατάσταση των ελλειπόντων δοντιών καθώς και των σκληρών και μαλακών ιστών.
4. Οδοντικά εμφυτεύματα: Τα οδοντικά εμφυτεύματα χρησιμοποιούνται για την αντικατάσταση των δοντιών που λείπουν τοποθετώντας χειρουργικά μια τεχνητή ρίζα δοντιού από τιτάνιο στο οστό της γνάθου.
5. Όψεις: Οι όψεις είναι λεπτές επικαλύψεις από πορσελάνη ή σύνθετη ρητίνη που επικολλώνται στο μπροστινό μέρος των δοντιών για να βελτιώσουν την εμφάνισή τους.
6. Διαταραχές ΚΔ: Οι προσθετολόγοι ειδικεύονται επίσης στη θεραπεία διαταραχών της κροταφογναθικής διάρθρωσης (TMJ), οι οποίες μπορεί να προκαλέσουν πόνο και δυσλειτουργία στην άρθρωση της γνάθου και των παρακείμενων μυών.
Περιοδοντολογία
Η περιοδοντολογία είναι ο κλάδος της οδοντιατρικής που επικεντρώνεται στη διάγνωση, την πρόληψη και τη θεραπεία ασθενειών και καταστάσεων που επηρεάζουν τις υποστηρικτικές δομές των δοντιών, συμπεριλαμβανομένων των ούλων, του περιοδοντικού συνδέσμου και του φατνιακού οστού. Αυτές οι δομές αποτελούν το περιοδόντιο, το οποίο παίζει κρίσιμο ρόλο στη διατήρηση της υγείας και της σταθερότητας των δοντιών μέσα στο οστό της γνάθου.
Ακολουθούν ορισμένες βασικές πτυχές της περιοδοντολογίας:
Περιοδοντολογικές παθήσεις: Πρωταρχικός στόχος της περιοδοντολογίας είναι η διαχείριση των περιοδοντικών παθήσεων, που περιλαμβάνουν την ουλίτιδα και την περιοδοντίτιδα. Η ουλίτιδα είναι το πρώιμο στάδιο της νόσου των ούλων, που χαρακτηρίζεται από φλεγμονή των ούλων (ούλα) λόγω συσσώρευσης πλάκας. Εάν αφεθεί χωρίς θεραπεία, η ουλίτιδα μπορεί να εξελιχθεί σε περιοδοντίτιδα, μια πιο σοβαρή μορφή ασθένειας των ούλων που περιλαμβάνει την καταστροφή των υποστηρικτικών ιστών και του οστού γύρω από τα δόντια.
Παράγοντες κινδύνου: Οι περιοδοντικές παθήσεις είναι πολυπαραγοντικής φύσης, με διάφορους παράγοντες κινδύνου να συμβάλλουν στην ανάπτυξή τους. Αυτά μπορεί να περιλαμβάνουν κακή στοματική υγιεινή, κάπνισμα, γενετική προδιάθεση, συστηματικές παθήσεις (όπως ο διαβήτης), ορμονικές αλλαγές (όπως κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης), ορισμένα φάρμακα και άλλους παράγοντες που θέτουν σε κίνδυνο την ανοσολογική απόκριση του οργανισμού.
Διαγνωστικές τεχνικές: Οι περιοδοντολόγοι χρησιμοποιούν μια ποικιλία διαγνωστικών εργαλείων και τεχνικών για να αξιολογήσουν την υγεία του περιοδοντίου και να διαγνώσουν περιοδοντικές παθήσεις. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει κλινική εξέταση, ανίχνευση περιοδοντικών θυλάκων, ενδοστοματικές ακτινογραφίες και άλλες απεικονιστικές μεθόδους για την αξιολόγηση της έκτασης της οστικής απώλειας.
Μη χειρουργική θεραπεία: Η μη χειρουργική περιοδοντική θεραπεία, που συχνά αναφέρεται ως βαθύς καθαρισμός, είναι συνήθως η αρχική θεραπευτική προσέγγιση για τη διαχείριση των περιοδοντικών παθήσεων. Αυτό περιλαμβάνει την αφαίρεση της πλάκας, της τρυγίας (πέτρας) και των βακτηριακών τοξινών από τις επιφάνειες των δοντιών και τις επιφάνειες των ριζών κάτω από τη γραμμή των ούλων για την προώθηση της επούλωσης και τη μείωση της φλεγμονής.
Χειρουργική θεραπεία: Σε περιπτώσεις όπου η μη χειρουργική θεραπεία είναι ανεπαρκής για την επίλυση της περιοδοντικής νόσου ή για την αντιμετώπιση προχωρημένης περιοδοντικής βλάβης, μπορεί να χρειαστεί χειρουργική επέμβαση. Η περιοδοντική χειρουργική έχει ως στόχο την πρόσβαση και τον καθαρισμό των βαθιών περιοδοντικών θυλάκων, την αναγέννηση των χαμένων σκληρών και των μαλακών ιστών, την αναμόρφωση της γραμμής των ούλων και τη βελτίωση της περιοδοντικής υγείας και αισθητικής.
Θεραπεία συντήρησης: Μετά την περιοδοντική θεραπεία, η συνεχής θεραπεία συντήρησης είναι απαραίτητη για την πρόληψη της υποτροπής της νόσου και τη διατήρηση της περιοδοντικής υγείας. Αυτό συνήθως περιλαμβάνει τακτικούς καθαρισμούς (περιοδοντικής συντήρησης) και σχολαστικές πρακτικές στοματικής υγιεινής στο σπίτι, συμπεριλαμβανομένου του καθημερινού βουρτσίσματος, της χρήσης οδοντικού νήματος και άλλων μεθόδων μεσοδόντιου καθαρισμού.
Οδοντιατρική εμφυτευμάτων: Οι περιοδοντολόγοι εμπλέκονται επίσης στην τοποθέτηση, συντήρηση και διαχείριση οδοντικών εμφυτευμάτων, τα οποία είναι τεχνητές ρίζες δοντιών που χρησιμοποιούνται για την υποστήριξη των τεχνητών δοντιών (στεφάνες, γέφυρες ή οδοντοστοιχίες) για ασθενείς με ελλείποντα δόντια. Η σωστή τοποθέτηση εμφυτευμάτων και η περιεμφυτευματική διαχείριση ιστού είναι κρίσιμα για τη μακροπρόθεσμη επιτυχία και σταθερότητα.
Συνολικά, η περιοδοντολογία παίζει καθοριστικό ρόλο στη διατήρηση της υγείας και της λειτουργίας των δοντιών και των υποστηρικτικών δομών, καθώς και στην προαγωγή της συνολικής στοματικής υγείας και ευεξίας. Εάν έχετε ανησυχίες για την περιοδοντική σας υγεία ή αναζητάτε θεραπεία για περιοδοντικές παθήσεις, είναι σημαντικό να συμβουλευτείτε έναν εξειδικευμένο περιοδοντολόγο για αξιολόγηση και εξατομικευμένη φροντίδα.
Ενδοδοντολογία
Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, αφαιρείται ο μολυσμένος ή κατεστραμμένος πολφός, το εσωτερικό του δοντιού καθαρίζεται, απολυμαίνεται και στη συνέχεια σφραγίζεται με ένα υλικό που ονομάζεται γουταπέρκα. Αυτό βοηθά στη διάσωση του δοντιού από την εξαγωγή και στην ανακούφιση του πόνου που προκαλείται από λοίμωξη ή φλεγμονή. Η ενδοδοντική θεραπεία πραγματοποιείται συνήθως από ενδοδοντολόγους, οι οποίοι είναι οδοντίατροι που ειδικεύονται στη θεραπεία θεμάτων που σχετίζονται με τον οδοντικό πολφό και τους ιστούς που περιβάλλουν τις ρίζες των δοντιών. Είναι μία κοινή και αποτελεσματική διαδικασία για τη διατήρηση των δοντιών και την αποκατάσταση της στοματικής υγείας.
1. Ενδείξεις: Η ενδοδοντική θεραπεία συνιστάται όταν ο πολφικός ιστός μέσα σε ένα δόντι μολυνθεί ή φλεγμαίνει λόγω βαθιάς τερηδόνας, επαναλαμβανόμενων οδοντιατρικών επεμβάσεων, ρωγμής ή τραύματος στο δόντι.
2. Διαδικασία: Η διαδικασία συνήθως περιλαμβάνει πολλά βήματα. Πρώτον, ο οδοντίατρος ή ο ενδοδοντολόγος θα αναισθητοποιήσει το δόντι και τη γύρω περιοχή με τοπική αναισθησία για να εξασφαλίσει την άνεση του ασθενούς. Στη συνέχεια, δημιουργούν ένα άνοιγμα στο δόντι για πρόσβαση στον θάλαμο του πολφού και στους ριζικούς σωλήνες. Ο μολυσμένος ή κατεστραμμένος πολφικός ιστός αφαιρείται με τη χρήση εξειδικευμένων εργαλείων και το εσωτερικό του δοντιού καθαρίζεται επιμελώς και διαμορφώνεται ώστε να προετοιμαστεί για σφράγιση. Μετά τον καθαρισμό, ο κενός χώρος μέσα στο δόντι γεμίζει με ένα βιοσυμβατό υλικό που ονομάζεται γουταπέρκα και χρησιμοποιείται οδοντική κωνία για να σφραγίσει την κοιλότητα πρόσβασης.
3. Μεταγενέστερη φροντίδα: Μετά τη διαδικασία, είναι σύνηθες οι ασθενείς να βιώνουν κάποια ήπια ενόχληση ή ευαισθησία, η οποία συνήθως μπορεί να αντιμετωπιστεί με παυσίπονα χωρίς ιατρική συνταγή. Είναι απαραίτητο να ακολουθείτε τυχόν μετεγχειρητικές οδηγίες που παρέχονται από τον οδοντίατρο για να εξασφαλίσετε τη σωστή επούλωση. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να προταθεί στεφάνη για την ενίσχυση και προστασία του δοντιού, ειδικά εάν αυτό είχε υποστεί σημαντική βλάβη πριν από την ενδοδοντική θεραπεία.
4. Ποσοστό επιτυχίας: Η ενδοδοντική θεραπεία έχει υψηλό ποσοστό επιτυχίας, με τα περισσότερα δόντια που αντιμετωπίζονται να παραμένουν λειτουργικά για πολλά χρόνια. Ωστόσο, όπως κάθε οδοντιατρική διαδικασία, μπορεί να υπάρξουν σπάνιες περιπτώσεις επιπλοκών ή ανάγκης επανάληψης θεραπείας εάν η λοίμωξη υποτροπιάσει ή επιμείνει.
5. Εναλλακτικές λύσεις: Σε περιπτώσεις όπου η ενδοδοντική θεραπεία δεν είναι εφικτή ή ανεπιτυχής, η εναλλακτική επιλογή μπορεί να είναι η εξαγωγή δοντιού ακολουθούμενη από επιλογές αντικατάστασης δοντιών όπως οδοντικά εμφυτεύματα ή ακίνητες προσθετικές εργασίες (γέφυρες).
Συνολικά, η ενδοδοντική θεραπεία είναι μια πολύτιμη διαδικασία που μπορεί να σώσει τα φυσικά δόντια και να αποκαταστήσει την υγεία και τη λειτουργία του στόματος. Εάν υποψιάζεστε ότι μπορεί να χρειαστείτε ενδοδοντική θεραπεία, είναι σημαντικό να συμβουλευτείτε έναν εξειδικευμένο οδοντίατρο ή ενδοδοντολόγο για αξιολόγηση και εξατομικευμένο σχέδιο θεραπείας.
Σύνδρομο Κροταφογναθικής Διάρθρωσης (ΣΚΓΔ)
Το σύνδρομο της κροταφογναθικής διάρθρωσης (ΣΚΓΔ) αναφέρεται σε μια ομάδα καταστάσεων που επηρεάζουν την κροταφογναθική διάρθρωση (ΚΔ), η οποία είναι η άρθρωση που συνδέει το οστό της κάτω γνάθου με το κρανίο σας. Το ΣΚΓΔ μπορεί να προκαλέσει πόνο και δυσλειτουργία στην άρθρωση της γνάθου και στους γύρω μύες, οδηγώντας σε δυσφορία και δυσκολία σε δραστηριότητες όπως το η μάσηση, η ομιλία, ακόμη και το άνοιγμα και το κλείσιμο του στόματος.
Τα συμπτώματα του ΣΚΔ μπορεί να διαφέρουν από άτομο σε άτομο, αλλά συνήθως περιλαμβάνουν:
Πόνος ή ευαισθησία στη γνάθο
Δυσκολία ή πόνος κατά τη μάσηση
Ήχοι στο άνοιγμα/κλείσιμο του στόματος (clicking ή κριγμοί)
Δυσκολία στο άνοιγμα ή κλείσιμο του στόματος
Πόνος στο πρόσωπο ή πονοκέφαλοι, ειδικά στην περιοχή των κροτάφων
Πόνοι ή εμβοές στα αυτιά
Μυϊκή δυσκαμψία ή σπασμοί της γνάθου
Η ακριβής αιτία της TMD είναι συχνά πολυπαραγοντική και μπορεί να περιλαμβάνει έναν συνδυασμό παραγόντων, όπως:
Κακή σύγκλιση των δοντιών της γνάθου
Τρίξιμο ή σφίξιμο των δοντιών (βρουξισμός)
Τραύμα ή τραυματισμός στην άρθρωση της γνάθου ή στις γύρω δομές
Αρθρίτιδα ή άλλες εκφυλιστικές παθήσεις των αρθρώσεων
Στρες ή άγχος, που οδηγεί σε μυϊκή ένταση στη γνάθο και στο πρόσωπο
Κακή στάση, η οποία μπορεί να επηρεάσει το συντονισμό στη λειτουργία των μυών της γνάθου, του λαιμού και του αυχένα
Η διάγνωση του ΣΚΔ συνήθως περιλαμβάνει μια ολοκληρωμένη αξιολόγηση από οδοντίατρο ή επαγγελματία υγείας με εμπειρία στη θεραπεία διαταραχών ΣΚΔ. Αυτή η αξιολόγηση μπορεί να περιλαμβάνει ανασκόπηση του ιατρικού ιστορικού του ασθενούς, φυσική εξέταση της γνάθου και των γύρω μυών και απεικονιστικές μελέτες όπως ακτινογραφίες, μαγνητική τομογραφία ή αξονική τομογραφία για την αξιολόγηση της κατάστασης της ΚΔ και των γύρω δομών.
Η θεραπεία για το ΣΚΔ στοχεύει στην ανακούφιση των συμπτωμάτων, στη βελτίωση της λειτουργίας της γνάθου και στην αντιμετώπιση των υποκείμενων παραγόντων. Οι επιλογές θεραπείας μπορεί να περιλαμβάνουν:
Τροποποιήσεις στον τρόπο ζωής: Η αποφυγή σκληρών τροφών, η εξάσκηση τεχνικών χαλάρωσης για τη μείωση του στρες και η διατήρηση καλής στάσης μπορεί να βοηθήσει στην ανακούφιση των συμπτωμάτων του ΚΔ.
Φάρμακα: Μπορούν να συνταγογραφηθούν αναλγητικά, μυοχαλαρωτικά ή αντιφλεγμονώδη φάρμακα για την ανακούφιση του πόνου και της μυϊκής έντασης στη γνάθο.
Νάρθηκες βρυγμού: Οι οδοντικοί νάρθηκες βρυγμού μπορούν να βοηθήσουν στην προστασία των δοντιών και στη μείωση των επιπτώσεων του τριξίματος ή του σφιξίματος των δοντιών. Μπορεί να συνιστώνται ορθοδοντική θεραπεία ή οδοντικές αποκαταστάσεις για τη διόρθωση της κακής σύγκλισης.
Φυσικοθεραπεία: Οι ασκήσεις γνάθου, το μασάζ και οι τεχνικές διατάσεων μπορούν να βοηθήσουν στη βελτίωση της κινητικότητας της γνάθου και στη μείωση της μυϊκής έντασης.
Ενέσεις: Οι ενέσεις κορτικοστεροειδών ή οι ενέσεις Botox στους μύες της γνάθου μπορεί να προσφέρουν προσωρινή ανακούφιση από τον πόνο και τους μυϊκούς σπασμούς.
Χειρουργική επέμβαση: Σε σοβαρές περιπτώσεις TMD που δεν ανταποκρίνονται σε συντηρητικές θεραπείες, χειρουργικές επεμβάσεις όπως αρθροκέντηση, αρθροσκόπηση ή χειρουργική επέμβαση ανοιχτής άρθρωσης μπορεί να εξεταστούν για την αποκατάσταση ή την αντικατάσταση των κατεστραμμένων δομών της άρθρωσης.
Είναι σημαντικό για τα άτομα που παρουσιάζουν συμπτώματα ΣΚΔ να αναζητήσουν αξιολόγηση και θεραπεία από έναν εξειδικευμένο οδοντίατρο για να καθορίσει το καταλληλότερο σχέδιο θεραπείας με βάση τις συγκεκριμένες ανάγκες του. Η έγκαιρη παρέμβαση μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη της επιδείνωσης των συμπτωμάτων και στη βελτίωση των μακροπρόθεσμων αποτελεσμάτων για άτομα με ΣΚΔ.
BOUNATSOS DENTAL CLINIK
Γενικές Υπηρεσίες Κλινικής
Τα οδοντικά εμφυτεύματα είναι μια ευρέως χρησιμοποιούμενη και εξαιρετικά αποτελεσματική θεραπευτική επιλογή για την αντικατάσταση των δοντιών που λείπουν. Είναι μικροί άξονες τιτανίου που εισάγονται χειρουργικά στο οστό της γνάθου κάτω από τους μαλθακούς ιστούς. Αυτά τα εμφυτεύματα χρησιμεύουν ως τεχνητές ρίζες δοντιών πάνω στις οποίες στερεώνονται με ασφάλεια τα οι οδοντικές προσθετικές εργασίες, ακίνητες ή κινητές. Ακολουθεί μια επισκόπηση των βασικών βημάτων που ακολουθούνται στη θεραπεία οδοντικών εμφυτευμάτων:
Εμφύτευμα
Εμφύτευμα: Αυτός είναι ο άξονας τιτανίου που τοποθετείται χειρουργικά στο οστό της γνάθου. Χρησιμεύει ως βάση για την προσθετική αποκατάσταση. Το εξάρτημα εμφυτεύματος συγχωνεύεται με το περιβάλλον οστό μέσω μιας διαδικασίας που ονομάζεται οστεοενσωμάτωση, η οποία συνήθως διαρκεί αρκετούς μήνες.
Κολόβωμα
Κολόβωμα: Το κολόβωμα είναι ένα συνδετικό κομμάτι μεταξύ του εμφυτεύματος και της προσθετικής αποκατάστασης.
Προσθετική αποκατάσταση
Προσθετική αποκατάσταση: Η προσθετική αποκατάσταση, η οποία μπορεί να είναι στεφάνη, γέφυρα ή οδοντοστοιχία, είναι προσαρμοσμένη για να εφαρμόζει στο κολόβωμα και να μιμείται την εμφάνιση και τη λειτουργία των φυσικών δοντιών. Η αποκατάσταση έχει σχεδιαστεί ώστε να ταιριάζει με το χρώμα, το σχήμα και το μέγεθος των παρακείμενων φυσικών δοντιών για ένα απρόσκοπτο και φυσικό αποτέλεσμα.
Η διαδικασία τοποθέτησης οδοντικών εμφυτευμάτων περιλαμβάνει τα κάτωθι στάδια:
Αρχική Μελέτη
Αρχική Μελέτη: Κατά την αρχική μελέτη, ο προσθετολόγος αξιολογεί τη στοματική υγεία του ασθενούς, συζητά τις θεραπευτικές επιλογές και αναπτύσσει τις επιλογές του σχεδίου θεραπείας με βάση τις ανάγκες του ασθενούς.
Χειρουργική τοποθέτηση εμφυτευμάτων
Χειρουργική τοποθέτηση εμφυτευμάτων: Η χειρουργική τοποθέτηση των οδοντικών εμφυτευμάτων γίνεται συνήθως με τοπική αναισθησία. Ο στοματικός χειρουργός ή ο οδοντίατρος εμφυτευμάτων κάνει μια τομή στον ιστό των ούλων για να αποκτήσει πρόσβαση στο οστό της γνάθου και στη συνέχεια ανοίγει μια μικρή τρύπα για κάθε εμφύτευμα. Τα εμφυτεύματα τοποθετούνται προσεκτικά στο οστό και τα ούλα συρράπτονται.
Επούλωση και Οστεοενσωμάτωση
Επούλωση και Οστεοενσωμάτωση: Μετά την τοποθέτηση του εμφυτεύματος, το οστό γύρω από τα εμφυτεύματα σταδιακά επουλώνεται και ενώνεται με τις επιφάνειες τιτανίου μέσω οστεοενσωμάτωσης. Αυτή η διαδικασία συνήθως διαρκεί αρκετούς μήνες και είναι κρίσιμη για τη μακροπρόθεσμη επιτυχία και σταθερότητα των εμφυτευμάτων.
Τοποθέτηση βίδας επούλωσης
Τοποθέτηση βίδας επούλωσης: Μόλις ολοκληρωθεί η οστεοενσωμάτωση, μπορεί να απαιτηθεί μια δεύτερη μικρή χειρουργική επέμβαση για να τοποθετηθούν τα στηρίγματα στα εξαρτήματα των εμφυτευμάτων.
Τοποθέτηση αποκατάστασης
Τοποθέτηση αποκατάστασης: Αφού επουλωθούν τα ούλα γύρω από τις βίδες επούλωσης, κατασκευάζονται οι προσθετικές αποκαταστάσεις και κοχλιώνονται ή συγκολλώνται στα εμφυτεύματα. Ο προσθετολόγος διασφαλίζει την εφαρμογή και λειτουργία των προσθετικών αποκαταστάσεων.